Nieco ponad rok temu Iga Świątek była świeżo po zaskakującej porażce. Nie rozstawiona Czeszka, 19-letnia Linda Noskova, zakończyła marzenia Świątek o pierwszym tytule Australian Open w trzeciej rundzie, pokonując ją po przegranym pierwszym secie. Młoda, mocno bijąca Noskova, po odwróceniu wyniku zdominowała mecz, a wtedy numer 1 na świecie nie mogła znaleźć odpowiedzi na jej świetną grę.
Świątek wiedziała, że jej przeciwniczka rozegrała doskonały mecz, ale sama była zdezorientowana swoją formą. “Zaczęłam zauważać, że moja gra stawała się coraz gorsza z dnia na dzień” – powiedziała w wywiadzie z jej warszawskiego domu dwa tygodnie temu.
Porażka 3-6, 6-3, 6-4 nie była jedyną taką porażką w 2024 roku, który okazał się burzliwy dla Świątek. Zwyciężyła po raz czwarty na French Open, zdobywając trzecie z rzędu zwycięstwo w Paryżu, ale odpadła wcześniej w dwóch innych Wielkich Szlemach. Rozstała się z trenerem Tomaszem Wiktorowskim, z którym zdobyła wszystkie swoje wielkoszlemowe tytuły oprócz jednego, a sezon zakończyła miesięcznym zawieszeniem za doping, kiedy to przez przypadek zażyła substancję zabronioną w wyniku zanieczyszczonego leku.
Na korcie jej porażki zaczęły wyglądać coraz podobniej. Świątek wychodziła na prowadzenie, ale rywalka podnosiła poziom gry, a ona, mimo prób dominacji, nie potrafiła odpowiedzieć na ataki przeciwniczek. Jej forehand zaczynał zawodzić, a ona starała się uderzać mocniej, co skutkowało większą liczbą błędów. Mecz kończył się porażką.
“Czasami czułam, że moje decyzje na korcie nie były idealne. Zaczęłam grać zbyt płasko” – mówiła.
W odpowiedzi Świątek zatrudniła Wima Fissette’a, który wcześniej trenował Kim Clijsters, Angelique Kerber i Naomi Osakę, pomagając im zdobywać tytuły wielkoszlemowe. Fissette jest jej pierwszym trenerem spoza Polski, a ich współpraca już przynosi obiecujące efekty w tenisowej przyszłości Świątek. Zbliżyła się do finału Australian Open po morderczej drodze do półfinałów, gdzie przegrała z ostateczną mistrzynią Madison Keys w decydującym tiebreaku. Jednak jej postęp to bardziej ewolucja niż rewolucja – to powrót do korzeni, jak i patrzenie w przyszłość.
Świątek, mająca 23 lata, zdobyła już pięć tytułów wielkoszlemowych, cztery z nich na French Open. Spędziła 125 tygodni na pierwszym miejscu w rankingu WTA – lepszy wynik odnotowało tylko sześciu zawodników w historii. Jest globalną supergwiazdą z ogromnymi umowami sponsorskimi z takimi markami jak Lancome, Visa czy Porsche. Zmiany w jej tenisowej „maszynie czasu” nie zawsze są widoczne na pierwszy rzut oka, ale dla niej to codzienny proces rozwoju.
“Codziennie widzę swoją grę,” mówi Świątek. “Trudno dostrzec zmiany, bo są one małe. Wiem, że stają się widoczne dopiero na szerszej perspektywie.”
Jej przełom w tenisie miał miejsce w 2020 roku, gdy po raz pierwszy zdobyła French Open, będąc wówczas numerem 54 na świecie. Jednak to sezon 2022, w którym po raz pierwszy znalazła się na pierwszym miejscu w rankingu, zdefiniował jej karierę.
Kiedy Ash Barty ogłosiła niespodziewane zakończenie kariery, Świątek niespodziewanie awansowała na szczyt rankingu. Następnie błyskawicznie udowodniła, że zasługuje na to miejsce, rozpoczynając 37-meczową serię zwycięstw od lutego do czerwca 2022 roku. Wygrała sześć tytułów, a jej seria była drugą najdłuższą w historii WTA od czasów Steffi Graf. Jej run zakończył się w trzeciej rundzie Wimbledonu, ale potem zwyciężyła na US Open, odpowiadając tym samym krytykom, którzy uważali, że tylko na mączce potrafi osiągnąć sukces.
Rok 2022 pokazał światu niezwykłą zdolność Świątek do wygrywania setów 6-0 i 6-1. Takie wyniki stały się dla niej codziennością, a „Piekarnia Igi” na stałe weszła do słownika tenisowego. W 2022 roku Świątek wygrała 67 z 76 meczów, co daje jej imponujący wskaźnik wygranych wynoszący 88,2%, w porównaniu do 70,6% w roku 2021. Jak na razie nie udało jej się pobić tego wyniku.
Świątek znalazła odpowiedni balans pomiędzy atakiem a obroną, a jej topspinowy forehand stał się jednym z jej najpotężniejszych narzędzi. Dla niej, jako numeru 1 na świecie, nie zawsze musi to być agresja – jej fenomenalna ruchliwość i intensywność oznaczały, że nawet w starciu z silniejszym przeciwnikiem rzadko była wytrzymywana.
„Pracujemy w nieco inny sposób, wracając do moich korzeni,” mówi Świątek o swojej współpracy z Fissettem.
„Czuję, że mogę być naprawdę świetną zawodniczką defensywną, ale używać swoich szans, by być bardziej proaktywną, jak robiłam to trochę lepiej w 2022 roku. Dlatego z Wimem skupiamy się na mojej pracy nóg, ruchach i na tym, by wracać do gry z trudnych pozycji obronnych i nadal wygrywać punkty.”
Świątek i Fissette zaczęli współpracować w październiku, ale Australian Open w styczniu był ich pierwszym wspólnym Wielkim Szlemem. Świątek dotarła do półfinału, a na swojej drodze do tej fazy turnieju zdominowała rywalki, zdobywając m.in. wyniki 6-3, 6-4, 6-0 i 6-1, wygrywając nie tylko dzięki sile, ale i przez odpowiedni moment przejęcia kontroli w wymianach.
„Czuję, że w Australii moja gra była naprawdę dobrze ustawiona,” powiedziała, z dystansem do turnieju. „Czułam kontrolę nad piłką i miałam dużą pewność siebie, bo wiedziałam, że nie mam nic do stracenia… Mogę tylko iść do przodu i wykorzystywać to, co Wim wniósł do mojego zespołu.”
Świątek dotarła do półfinału Australian Open, co jest jej najlepszym wynikiem na twardych nawierzchniach od tytułu na US Open. Ciekawym zjawiskiem pozostaje jej „okres chudych lat”, bo poza Wielkimi Szlemami Świątek odnosiła ogromne sukcesy na twardych nawierzchniach. W 2023 roku wygrała 42 z 50 meczów na twardych nawierzchniach (84% wygranych), a w 2024 roku osiągnęła bilans 34-6 (85%). Nawet Aryna Sabalenka, mistrzyni twardych nawierzchni, nie może pochwalić się takim wynikiem.